Türkiye’de Radyoculuğun Gelişimi

1937 yılında Radyo’nun PTT aracılığıyla Ulaştırma Bakanlığı’na bağlanmasıyla birlikte, haber aktarım süreçlerinde de farklılıklar
yaşanmış ve 1945’ten itibaren bültenlerin aktarılması görevini Basın Yayın Genel Müdürlüğü Haber Servisi üstlenmiştir. Yine bu
dönemde bir ilginç gelişme de, II. Dünya Savaşı ile birlikte İngiliz Kültür Heyeti ve Amerikan Enformasyon Bürosu’nun Türk
basınına ve radyosuna haber servisi vermesi olmuştur.
1950’lerde Türkiye’de yayıncılıktaki en önemli olgu, özellikle muhalefet partilerinin seçimler için bile radyoyu kullanmasının
yasaklandığı 1954’ten sonra artan ve 1957’den itibaren şiddetlenerek süren radyonun partizanca kullanımıdır.
Türkiye’de 1990 sonrası ticari yayıncılığın başlamasıyla birlikte, yayıncılık sektöründeki bu yeni dönem en yıkıcı etkilerini radyo
haberciliği üzerinde göstermiştir. 1990 sonrasında özel radyo sayısı hızla artarken, diğer yandan format ve program çeşitliliği
azalmıştır. Özel radyolar yerli ve yabancı pop müzik formatlarını tercih ederken, çoğu radyo kanalında haber bültenleri ve
programları yayın akışları içindeki yerlerini giderek kaybetmişlerdir.
Radyonun haber verme işlevini yitirmeye başlamasıyla, radyo gazeteciliğinin de bir meslek olarak önemi azalmaya başlamıştır.
Özel girişimcilerin ticari kaygıları, reklam geliri televizyona göre oldukça düşük olan radyolarda habere ve haberciye yatırım
yapılmasını engellemektedir.